وایتکس لکه‌بر است یا سفیدکننده؟ رویکردی آموزشی بر پایه مبحث اکسایش–کاهش در شیمی دوازدهم
کد مقاله : 1103-NCSE5 (R1)
نویسندگان
ولی الله میرجلیلی *1، کیمیا شریفی2، پرتو زمانی2
1عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان بندرعباس
2آموزش علوم تجربی، دانشگاه فرهنگیان فاطمه الزهرا،بندر عباس،ایران
چکیده مقاله
واکنش‌های اکسایش و کاهش از بنیادی‌ترین فرآیندهای شیمیایی در تغییر ویژگی مواد به شمار می‌روند. هدف این پژوهش، بررسی مکانیزم عملکرد وایتکس (حاوی هیپوکلریت سدیم) به‌عنوان یک اکسیدکننده قوی در لکه‌بری و سفیدکنندگی و بهره‌گیری از آن به‌عنوان مثال عملی برای آموزش عمیق‌تر مفاهیم اکسایش-کاهش در کتاب شیمی دوازدهم بود. روش پژوهش شامل تحلیل شیمیایی ترکیب وایتکس، مطالعه واکنش‌های اکسایش کروموفورهای موجود در لکه‌ها، و ارزیابی تأثیر عوامل عملی نظیر غلظت، زمان تماس و دما بر کارایی آن با استفاده از مرور منابع علمی معتبر و مثال‌های روزمره قابل اجرا در کلاس درس بود. نتایج نشان داد وایتکس عمدتاً با اکسید کردن پیوندهای دوگانه مزدوج در مولکول‌های رنگی، آن‌ها را به ترکیبات بی‌رنگ تبدیل می‌کند و بیشتر سفیدکنندگی ظاهری ایجاد می‌نماید تا حذف واقعی ماده لکه؛ هرچند در برخی لکه‌های کاملاً قابل اکسید شدن، حذف واقعی نیز رخ می‌دهد. این مطالعه تأیید کرد که استفاده از وایتکس به‌عنوان یک آزمایش ساده و ملموس، درک دانش‌آموزان از واکنش‌های اکسایش-کاهش را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد و ارتباط مؤثر بین نظریه و زندگی واقعی را برقرار می‌سازد.
کلیدواژه ها
اکسایش-کاهش، وایتکس، لکه‌بری، سفیدکنندگی، فرآیند‌های شیمیایی.
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر